Πολλοί άνθρωποι μπορεί να βιώνουν έντονα αρνητικά συναισθήματα, όπως άγχος, ενοχές, θλίψη, στην καθημερινότητα τους, γιατί πιέζονται από τα «ΝΑΙ» που λένε σε άλλους. Δεν είναι εύκολο για όλους να εκφράζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.
Τα μη διεκδικητικά (παθητικά) άτομα, επειδή αισθάνονται μεγάλο άγχος και ενοχές ή επειδή δεν έχουν τις κατάλληλες κοινωνικές δεξιότητες, τείνουν να «μαζεύουν» τα συναισθήματα τους, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Συνήθως δεν μπορούν να ζητήσουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους και γίνονται συχνά το «θύμα» των άλλων, επειδή δεν μπορούν να αρνηθούν τα δικά τους αιτήματα. Κρατάνε πολύ συχνά απολογητική στάση, ενώ πολλές φορές ζητούν συγγνώμη ακόμα και αν δεν το εννοούν πραγματικά ή ακόμα και όταν δεν έχουν σφάλει στα αλήθεια. Έχουν την τάση να αισθάνονται μελαγχολικά, κρίνουν τον εαυτό τους με άσχημο τρόπο και πιστεύουν ότι βρίσκονται στο έλεος των άλλων.
Οι ανάγκες των άλλων δεν είναι περισσότερο σημαντικές από τις δικές σου, απλά δεν έχεις μάθει να τις εκφράζεις!
Όταν τα μη διεκδικητικά άτομα βρίσκονται σε περιβάλλοντα με ανθρώπους που δεν είναι απαιτητικοί απέναντί τους και καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους χωρίς να εκμεταλλεύονται τη δυσκολία έκφρασης και διεκδίκησης των αναγκών τους, τότε είναι πιθανό να μην βρεθούν σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Τι γίνεται, όμως, όταν τα μη διεκδικητικά άτομα βρεθουν σε απαιτητικά περιβάλλοντα με ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για τις δικές τους ανάγκες -όπως με έναν αυστηρό εργοδότη, με έναν επιθετικό σύντροφο, με έναν γονέα χωρίς ενσυναίσθηση-, αλλά αντιθέτως εκμεταλλεύονται τη χαμηλή τους διεκδικητικότητα προς όφελός τους; Σε τέτοιες περιπτώσεις, αναλόγως με το μέγεθος του προβλήματος τα μη διεκδικητικά άτομα μπορεί να βιώνουν έντονα αρνητικά συναισθήματα είτε, ακόμη, και να παρουσιάσουν κάποια ψυχολογική διαταραχή, όπως κατάθλιψη.
Τα μη διεκδικητικά (παθητικά) άτομα, επειδή αισθάνονται μεγάλο άγχος και ενοχές ή επειδή δεν έχουν τις κατάλληλες κοινωνικές δεξιότητες, τείνουν να «μαζεύουν» τα συναισθήματα τους, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά.
Ποτέ δεν είναι, όμως, αργά για να κατακτήσεις τη δεξιότητα της διεκδικητικής συμπεριφοράς. Το πιο σημαντικό είναι να επιθυμείς πραγματικά να αλλάξεις συμπεριφορά. Τα βασικά σημεία που πρέπει να μάθεις είναι να εκφράζεις τα θετικά και αρνητικά συναισθήματα σου, να τοποθετείς τα όρια σου και να παίρνεις πρωτοβουλίες. Ωστόσο, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για να κατακτήσεις μόνος σου τη δεξιότητα της διεκδικητικής συμπεριφοράς, καθώς είναι κάτι άγνωστο για εσένα. Σε αυτήν την περίπτωση, η βοήθεια από έναν ψυχοθεραπευτή μπορεί να είναι τόσο πολύτιμη όσο είναι και οι ανάγκες σου. Οι ανάγκες των άλλων δεν είναι περισσότερο σημαντικές από τις δικές σου, απλά δεν έχεις μάθει να τις εκφράζεις!
